Jessica Geluk

“Ik ben een ontdekkingsreiziger, die dwalend door het landschap werelden verkent; dat wat zichtbaar is en wat onzichtbaar is.”

Ruach is een eerbetoon aan de wind; de adem die wij met elkaar delen in deze wereld.

Te midden van de uitgestrekte en ongevormde leegte waait de wind als een adem over het landschap.

De wind laat zich zien als een wezen op zichzelf, met scheppende of vernietigende energie, waardoor een mens zich vol levenslust of klein, nietig kan voelen.

Zonder de wind bestaan wij niet, maar door de wind kunnen wij ook vergaan. De wind is essentieel voor ons leven en verbindt alles met elkaar.

Wind is adem, adem is wind.

Elk beeld verkent een mystieke, onzichtbare aanwezigheid van een scheppende kracht, die als een adem over het landschap gaat.

De wind laat zich zien als een wezen op zichzelf, met scheppende of vernietigende energie waardoor een mens zich vol levenslust of klein en nietig kan voelen. Zonder deze wind bestaan wij niet, maar door de wind kunnen we ook vergaan. De wind is essentieel voor ons leven en verbindt alles met elkaar.

Mijn werk heeft als doel een gevoel van begrip en respect op te roepen voor de natuurlijke wereld om ons heen. Ik leg de subtiele balans tussen kracht en kwetsbaarheid vast, de grens tussen leven en dood.

Van kinds af aan ben ik gefascineerd door de wind, van een briesje tot een storm, wind brengt mij het gevoel dat ik verbonden ben met een groter geheel. Dit heeft mij geïnspireerd om te werken met het Hebreeuwse begrip Ruach. Dit staat voor de wind als levensadem, bezieling en het eeuwige.